Welkom bij mijn bachelorproef Steelish Collection, waar staal de basis vormt voor objecten met karakter en interactie. Mijn zitobject onderzoekt nieuwe relaties tussen onderstel en (rug)leuning. Niet zomaar een stoel, maar een sculptuur die balanceert tussen structuur en silhouet. Het stalen spiegelkastje is eenvoudig in vorm, maar biedt ruimte voor persoonlijke expressie en routines van de gebruiker. De kaarsenhouder bestaat uit scharnierende buizen die je zelf kunt stapelen en vormen. Zo wordt de gebruiker co-ontwerper. Elk object nodigt uit tot gebruik én verwondering. Functioneel, eerlijk, en vol karakter.

De samenwerking met Waterschoot Metalworks in Stekene heeft ervoor gezorgd dat ik voor het eerst met metaal creatief aan de slag kon gaan. Ik vertrok uit het idee om een spiegelkastje te ontwerpen omdat ik mijn make-up routine altijd staand doe. Het ontwerp is simplistisch en functioneel omdat ieder zijn persoonlijke handelingen ook een persoonlijke expressie inhoudt. Elke routine varieert van persoon tot persoon, van dag tot dag en van situatie tot situatie. Vlug even wat parfum opdoen voor je het huis verlaat, of een felle lipkleur op je lippen aanbrengen om de dag te beginnen. Een routine is niet sober, maar een ritueel van zelfexpressie, georganiseerd en doordacht. De expressie in het ontwerp komt van de gebruiker zelf die een blik in de spiegel werpt.

Om dit ontwerp te versterken heb ik ook een kaarsenhouder ontworpen uit staal die dezelfde geometrische vormgeving heeft. Het is een eenvoudig ontwerp dat kan scharnieren door gebruik te maken van buizen die je dan flexibel kan stapelen. Zo kan de gebruiker zelf mee vormgeven en expressie aan het ontwerp toevoegen.

De topic van mijn vrij werk gaat over het zoeken naar nieuwe relaties tussen het zitvlak, (rug)leuningen en het onderstel. Een zitmeubel moet meer zijn dan een voorwerp waar je op kunt zitten. Naast de ondersteuning dat het biedt voor het lichaam en armen, zou het ook een ontwerp moeten zijn dat sterk op zichzelf staat en zijn eigen status ondersteunt. Door nieuwe verbindingen te zoeken in het skelet van een stoel, wil ik interessante profielen en aanzichten bekomen waar de gebruiker niet snel mee in contact zou komen. Er is een perfecte balans tussen de rechtlijnigheid van de stoel en het naakte staal met Linoleum details. Ik wil een zitobject ontwerpen dat niet alleen aanzet om te gaan zitten, maar ook uitnodigt om zijn silhouet te bewonderen. “Alsof de stoel een taal spreekt die iedereen begrijpt maar toch anders interpreteert”.