In mijn werk als beeldend kunstenaar zoek ik de balans tussen natuur, architectuur en het innerlijke ritme van het leven. Mijn installaties – opgebouwd uit keramiek, collage en sculptuur – nodigen uit tot vertraging, tot luisteren naar het fluisteren van bladeren, het ritme van adem en seizoenen.
Mijn praktijk is ook een zelfportret. Als vrouw tussen Syrië en België weef ik herinneringen aan twee werelden, twee ritmes. Ik zoek harmonie – tussen materialen, emoties, culturen. Groei en structuur ontmoeten elkaar in een dans van orde en overgave.
Vaak komt mijn inspiratie uit de natuur: klimplanten die muren doorkruisen, licht dat steen tot leven brengt. Maar in die overgave aan het materiaal schuilt ook risico. Tijdens mijn educatieve master stel ik vragen over veiligheid: wat gebeurt er als de grens tussen lichaam en klei vervaagt?
In de roes van creatie vergeten we soms de gevaren van stof, glazuur of damp. Deze masterproef is een reflectie op die spanning: hoe kunnen we de poëzie van het maken bewaren, zonder het lichaam te vergeten? Veiligheid niet als grens, maar als zorg – een ritme van verantwoordelijkheid.