In mijn afstudeeronderzoek richtte ik me op de rol van kunsteducatie binnen musea als plek voor ontmoeting tussen generaties. Hoe kunnen educatieve programma’s bijdragen aan betekenisvolle gesprekken tussen verleden en heden? Wat kunnen we leren uit de geschiedenis van de vorige generaties, en wat geven we door aan de volgende?

Vanuit mijn ervaring als gids onderzocht ik hoe we via kunst moeilijke thema’s zoals geschiedenis, macht en identiteit bespreekbaar kunnen maken – op een manier die ruimte laat voor meerdere perspectieven.

Door observatie, dialoog en experimenten in de praktijk onderzocht ik de kracht van verbinding, verbeelding en actieve participatie. Het resultaat is geen pasklare methode, maar een pleidooi voor luisteren en samen zoeken naar betekenis. Mijn onderzoek is een uitnodiging aan musea en bezoekers om kunst te benaderen als een gedeelde ervaring – als brug tussen werelden, leeftijden en verhalen.

“Door ons bewust te zijn van de problemen die de intergenerationele overdracht van kennis en cultuur met zich meebrengt, creëren we een nieuwe ‘kans’, een kans die vergeten stemmen uit de geschiedenis kan herstellen, een kans die de reproductie van sociale ongelijkheid kan doorbreken en een kans die pleit voor een gedeeld eigenaarschap over cultuur en betekenis.”