Nienke Lenaerts
De Kazematten - een open scène

interieurvormgeving

Mentoren:
Toon Heyndrickx
Céline De Clercq

Vanuit de bestaande lagen beton en baksteen groeit een nieuw verhaal: de Kazematten wordt een plek waar theater slechts het begin is. Een plek waar je even komt zitten, studeren, werken, verdwalen of thuiskomen. De wijk errond is veerkrachtig, maar kwetsbaar. Daarom wordt het gebouw laagdrempelig, open, uitnodigend en afgestemd op de mensen die er wonen en passeren.

Architecturaal blijft het beton de hoofdrol spelen, maar de scène schuift ondergronds: daar bevindt zich de theaterzaal zonder in te boeten op licht of ruimte. Een glazen box snijdt door het hart van het gebouw, van plafond tot dak, als een ruggengraat van helderheid.

Een nieuwe centrale toren verbindt alles en iedereen, letterlijk en figuurlijk. Wat blijft, is het ruwe ritme van de betonnen structuur, het karakter van de oude bakstenen in combinatie met het gebruik van multiplex en betonblokken dat het industriële erfgoed eert.

Een theaterhuis? Zeker. Maar evengoed een buurthuis. Een ruimte voor cultuur, ontmoeting, en meervoudige betekenissen. Een plek waar je mag binnenwandelen zonder reden – en misschien toch met een verhaal buitenkomt.