In een tijd waarin beelden en informatie zich in razendsnel tempo aandienen en weer verdwijnen, onderzoekt mijn werk hoe we betekenis blijven geven aan die constante stroom. Centraal staat het spanningsveld tussen horizontale en verticale structuren in beeldpresentatie, structuren die niet alleen vormelijk zijn, maar ons denken en kijken diepgaand beïnvloeden. De krant fungeert hierbij als hedendaags medium waarin deze spanningen samenkomen. Ze biedt overzicht én hiërarchie, fragmentatie én ordening.

Door historische beeldsystemen zoals de Griekse fries en het timpaan te verbinden met eigentijdse informatiedragers, ontwikkel ik nieuwe narratieve strategieën waarin het impliciete een cruciale rol speelt. Dat wat buiten het kader valt, tussen de beelden door leeft of zich aan directe waarneming onttrekt. In mijn praktijk experimenteer ik met het herschikken van krantenbeelden, het combineren van lineaire en gelaagde structuren en het doorbreken van traditionele systemen.

Zo wordt de toeschouwer geen passieve lezer, maar een actieve deelnemer in het proces. Het is een poging tot het doorbreken van bestaande systemen , nieuwe perspectieven te openen en vooral, de complexe relatie tussen vorm, betekenis en waarneming in een dynamische wereld beter te begrijpen.

“Any understanding of social and cultural change is impossible without a knowledge of the way media work as environments.”

– Marshall McLuhan