Ziya Lemin, "Icarus, kom"
film
Tom Callemin
Edwin Carels
Terwijl de ongewone vriendschap tussen een filmmaker en een vogeltje binnen de muren van een kamer opbloeit, reflecteert de lens van een iPhone op delicate wijze over hun relatie.
As the unusual friendship of a filmmaker and a little bird flourishes within the confines of a room, their shared moments captured with an iPhone delicately unravel some hidden layers.
NL
Ik vond een vogeltje op het voetpad, achter de hoek van mijn huis. We werden huisgenoten en goede vrienden. Verbonden door ons anders-zijn, opgesloten binnen de vier muren van mijn kamer. Terwijl ik terugscrol door de herinneringen op mijn iPhone- filmrol, overstijgt Icarus geleidelijk zijn vogelaard. Hij verandert langzaam zelf in een beeld dat uitnodigt tot een reflectie over de delicate aard van de mens-huisdierrelatie in onze broekzak.
FR
J’ai trouvé un petit oiseau sur le trottoir, derrière le coin de ma maison. Nous sommes devenus colocataires et bons amis. Reliés par notre altérité, enfermés entre les quatre murs de ma chambre. Alors que je fais défiler les souvenirs sur la pellicule de mon iPhone, Icare transcende progressivement sa nature d’oiseau et se transforme en une image, invitant une réflexion délicate sur la nature de la relation homme-animal dans notre poche.
EN
I found a little bird on the footpath, behind the corner of my house. We became roommates and close friends. Connected by our otherness, locked within the four walls of my room. While scrolling back through the memories on my iPhone camera roll, Icarus gradually transcends his avian nature and slowly transforms into an image himself, inviting some delicate reflection on the nature of the human-pet relationship in our back pocket.
“We are training each other in acts of communication we barely understand. We are, constitutively, companion species. We make each other up in the flesh. Significantly other to each other, in specific difference, we signify in the flesh a nasty developmental infection called love. This love is a historical aberration and a naturalcultural legacy.”
– Donna Haraway
