Romy Buquet benadert schilderen als een manier om verschillende thema’s en stijlen te verkennen, zonder zich te beperken tot één bepaalde stijl of onderwerp. In plaats daarvan zijn haar schilderijen als `denkbeelden´, om te zien wat er in een ruimte of gebied kan gebeuren. 

Bestaande beelden, zoals foto’s of digitale screen shots, worden in deze werken vaak gebruikt als uitgangspunt. De originele afbeeldingen beginnen tijdens het schilderen echter te veranderen en dubbelzinnig te worden. Dit kan dan leiden tot nieuwe verbindingen, zowel in de materie als in de afbeelding, en het werk inspireren en richting geven.
Er zijn dubbelbeelden die het onmogelijk maken om alles altijd op 1 manier te zien. Die ambiguïteit (het is het een en het andere, noch het ene noch het andere) is wat van de werken raadsels maakt, die heel plastisch zijn voorgesteld maar als verbeelding onoplosbaar blijven. 
Vanuit een gevoelde spanning tussen materie en illusie, tussen wat gemaakt is en wat zonder ingreep lijkt te verschijnen, ontstaan bijna alle werken. De spanning tussen het digitale en het analoge past in dit kader.  

Als vanzelf dient zich de vraag aan naar wat waardevol is aan het beeld. Wat is bijvoorbeeld de waarde van een Rubens schilderij, (imitatie) bladgoud, of olieverf naast spraypaint? 

Romy Buquet approaches painting as a way of exploring different themes and styles, without limiting theirself to one particular style or subject. Instead, her paintings are like ’thought images’, to see what might happen in a space or area.

Existing images, such as photographs or digital screen shots, are often used as starting points in these works. However, the original images begin to change and become ambiguous during painting. This can then lead to new connections, both in the subject matter and the image, inspiring and directing the work.
There are double images that make it impossible to always see everything in 1 way. This ambiguity (it’s one and the other, neither one nor the other) is what turns the works into riddles, presented very plastically but remaining unsolvable as imagination.
From a felt tension between matter and illusion, between what is made and what seems to appear without intervention, almost all the works emerge. The tension between the digital and the analogue fits into this framework.

The question of what is valuable about the image arises. For instance, what is the value of a Rubens painting, (imitation) gold leaf, or oil paint next to spray paint?