Olivia Van Impe, A house, established.

Het externe geheugen is een opeenstapeling van binnenruimtes die wij bewonen en constant herstructureren. Hoewel ze dienen als opslagplaats, hebben ze geen feitelijke afmeting. Deze expansiedrang van herinneringen, welke we zo graag beschermen,in een al dan niet naïeve setting, is een vicieuze cirkel van afbraak en continu heropbouwen. Het herinneringspatroon dat gekenmerkt wordt door deze constante beweging nodigt uit tot fysiek herpositioneren. De voortdurende verandering van afstanden zorgt voor een fluctuerende ruimte.Hierdoor vervagen de grenzen en ontstaat de mogelijkheid om fysiek deze opslagplaats te betreden. Echter, de nutteloosheid van het bewaren en bepalen van positie, zorgen voor de mogelijkheid van betreding of overtreding. Sporen blijven achter.

External memory is an accumulation of interior spaces we live in and continuously restructure. Although they serve as storage room, they have no actual spatial dimensions. This urge for expansion of memory, which we like to protect dearly, in a setting that may be naïve or sophisticated, is a vicious circle of demolition and rebuilding. The pattern of remembering that is characterized by this constant dynamic invites to physical repositioning. The continuous change in distances results in a fluctuating space and the blurring of boundaries, allowing the possibility to arise to physically enter this storage room. Nevertheless, it is the futility of conservation and positioning that create the possibility to enter or trespass. Traces remain.