Martijn Gielen, are you close
Tine Van Aerschot
Wannes Gyselinck
there is no loving in this place
there is no escaping in this place
there is no hope, no searching, no evolution in this place
(Uit: Forgeries, Love and Other Matters van Benoît Lachambre en Meg Stuart, 2004)
Twee figuren
Twee mannen
Martijn en Tim
staan op scène waar ze elkaar met behulp van de ander proberen te bereiken.
Ze hebben elkaar nodig, ze ondersteunen elkaar, ze halen elkaar onderuit, spelen spelletjes, duwen en trekken, staan soms te lang stil.
Ze ontmoeten elkaar, steeds opnieuw.
are you close is een nauwgezette dans waarin soms samen, dan weer apart, wordt bewogen. Martijn en Tim dialogeren met hun lichaam, oefenen in samen bewegen. Voorzichtig tasten ze de grenzen van hun eigen verlangen en afhankelijkheid af. Wie zijn ze voor elkaar? Wat willen ze van de ander? En is dat wel hetzelfde?
De voorstelling laat zich lezen als een reeks pogingen om dichtbij iemand te komen, maar waar de connectie soms uitblijft. Hun taal is genoodzaakt zich te beperken tot het digitale, waar afstand en nabijheid eveneens slechts illusie lijken. Ze gebruiken het hier en nu van de theaterscène om hun verlangens te doen samenvallen als geliefden, als vrienden, als makers, als acteurs om werkelijk ‘samen’ een voorstelling te maken. Maar kan dat wel?
Een Dit is zo abstract
Twee Het is altijd gokken wat mensen daar precies mee bedoelen
Een Je bent verliefd geworden op iemand die niet bestaat
Twee Tragedy
Misschien ben ik te romantisch
Een Ik had een mooie verjaardag
Twee Wil je nog eens een foto van je lichaam sturen?
are you close vertelt geen lineair verhaal, maar een resultaat van met elkaar resonerende scènes die langzaam botsen, schuren, soms als evenwijdige lijnen naast elkaar lopen of naadloos op elkaar komen te liggen.