Manon Dusong, déjà senti, déjà visité, déjà vécu
textielontwerp
Siegrid Demyttenaere
Doorheen de jaren ontwikkelde Manon Dusong een obsessie voor het verzamelen van nutteloze prullaria, hetgeen ze transformeert tot een absurd stilleven.
Heel gevoelsmatig creëert ze objecten door vervormingen, vereenvoudigingen en de complexiteiten van haar imaginaire wereld te combineren met bestaande objecten die haar fascineren.
De mossel en het ei, deze tijdloze ‘objecten’ krijgen een ornamentele functie en worden zo uit hun context getrokken.
Ze zoekt naar het weergeven van het bevreemdende in haar objecten, dat hierdoor een eigen leven begint te leiden.
Dit is een momentopname van archiefbeelden, films en herinneringen die allen verenigd worden tot Manons eigenaardige (sur)realiteit.
Over the years, Manon Dusong has developed an obsession for collecting useless peculiar objects, which she transforms into an absurd still life.
She instinctively creates objects by combining distortions, simplifications and the complexities of her imaginary world with existing objects that fascinate her.
The mussel and the egg, these timeless ‘objects’ are given an ornamental function and are thus pulled out of their context.
She searches for the reproduction of the strange in her objects, which begins to lead a life of its own.
This is a snapshot of archive images, films and memories that are all united to form Manon’s peculiar (sur)reality.
