Maartje Peeters, Schrijvers en lezers

Behoren lezers de schrijvers toe?

Ik moet weer even nadenken. De klank? Alles. De klank, en de constructie. Kunnen we die horen, de stille stem van de literatuur?

Een deel hiervan is interessant of nuttig, maar waarom zou er een boek van gemaakt worden?

Ik geloof niet dat een ontwerper, de positie van neutrale intermediair kan innemen. De handelingen die je verricht vinden plaats via jou, en jij bent een subjectieve schakel.

Je moet iets aan iemand overbrengen. Je creëert een disconnect, terwijl er in feite connecties zijn.

Ik herschrijf net zoveel als ik schrijf, kopiëren en citeren, redigeren en bundelen van stukjes tekst, iets samenstellen uit fragmenten, recycleren.

Het ambacht van schrijven interesseert me niet. Ik beschouw het proces van het maken van een boek -zelfs het schrijven ervan- als het maken van een sculptuur.

De tijd die het kost om mijn typografische mogelijkheden te lezen is nog vrij onbekend.

Do readers belong to the writers?

I have to think again. The sound? Everything. The sound and the structure. Can we hear it, the silent voice of literature?

Some of this is interesting, or useful, but why make it into a book?

I do not believe that a designer can adopt, the position of neutral intermediary. The acts you perform take place through you, and you are a subjective link.

You have to convey something to somebody. You create a disconnect, whereas there are in fact connections.

I rewrite as much as I write, copying and quoting, editing and collaging pieces of text together, assembling some thing out of fragments, recycling. 

The craft of writing does not interest me. I consider the process of making a book -even writing it- like making a sculpture.

The time it takes to read my typographic possibilities were still quite unknown.