Linde De Nijs, Vuil Vel

Zij is een vrouw. Een vrouw die lacht, proeft, drijft, streelt, knabbelt, intiem is, lief is en liefheeft. Een vrouw die sensueel is. Naakt.

Maar zij is ook die vrouw. Die vrouw die klaagt, weent, schrokt, zinkt, slaat, stampt en bijt. Een vrouw die baalt, kwetst en gekwetst is. Zij is de vrouw die vreselijk vleselijk is. Bloot.

Zij heeft een lichaam, die vrouw. Een lichaam met vuile velletjes, afgebeten nageltjes, vetrandjes en regeltjes. Zij heeft een minuscuul hoofd en een reusachtig lichaam. Een lichaam waarop zij kauwt, in snijdt, aan prutst, tegen brult en op teert. Zij walgt ervan, kokhalst en geeft over. Ze geeft zich over en beeft.

Die vrouw moet zich laten bekijken.

She is a woman. A woman who laughs, tastes, floats, strokes, nibbles, is intimate, is lovely and loves. A woman who is sensual. Nude.

But she also that woman. That woman who complains, cries, scoffs, sinks, lashes out, stomps and bites. A woman who is fed up, who hurts and is hurt. She is the woman who is awfully carnal. Naked.

She has a body, that woman. A body with dirty bits of skin, bitten nails, rolls of fat and periods. She has a tiny head and a huge body. A body she gnaws, cuts, messes with, yells at and feeds on. She is sickened by it, retches and throws up. She gives up and shivers.

That woman should have herself examined.