Kyara De Wulf, Ik voel mij
grafisch ontwerp
Elsje Dezwarte
Robbe Vervaeke
Peter Desmet
De zoektocht naar waarom ik mij voel zoals ik mij voel. Waarom ik me er zo eenzaam in voel. Hoe ik mijn emoties eindelijk kan gaan uitschreeuwen. In mijn werk.
A search for why I feel the way that I feel. Why I feel so lonely in it. How I finally can shout out my emotions. In my work.
IK VOEL MIJ
ik wil dat mijn werk is wat ik soms niet kan zijn, emotioneel schreeuwend.
De vraag over wie ik ben stoot me af. Ik wil niet weten wie ik ben. Niet ik, iedereen behalve ikzelf.
Leven in een fantasie om de realiteit te begraven, mezelf het mysterie maken. Een sterke façade die de ellende verbergt. Leeg, maar voorbij het punt van leegte, vol met beschamen. Ik heb pijn, maar vertel het aan niemand. Niemand hoeft dit ook te weten.
Ik wil niet laten zien dat ik heb gefaald. Altijd goed, altijd te zien dat het goed is. Alles moet door. Ik moet door, en ga nooit stoppen. Ik zal nooit stoppen. Ik geef op. Ik geef alles op. Ik ben verdwaald, en hoef niet gered te worden, ik moet gevonden worden. Door mezelf.
Ik ben alleen in mijn emotie en trauma, alleen in de ruimte waar mijn gedachten zich bevinden.
Met elke lijn in mijn werk, waar de wereld vervaagt tot net die ene lijn. Daar vind ik mijn toevlucht. In die eenzaamheid, begint mijn werk vorm te krijgen. Het is geen smeek om gezelschap of aandacht, maar een schreeuw naar het willen kunnen uiten van die emoties, die eenzaamheid.