Jochem Meijnen, Fertility Series
master beeldende kunsten - vrije kunsten
Waarom nog schilderen in de 21ste eeuw?
Ik schilder om de vruchtbaarheid van de schilderkunst te behouden. Het medium van canvas en de nodige substanties van kleur, vorm en textuur hebben als taak de verbeelding te materialiseren. Het voorstellingsvermogen baseert zich vervolgens samen met de affaire op het doek, wellicht materieel bevroed. (Hiermee bedoel ik een soort plastisch denken, vanuit de verf).
In dit masterjaar ben ik begonnen met het maken van ’fertility series’ een reeks schilderijen waar ik helemaal vrij ben binnen de beperking van het klassiek canvas.
Wat de werken fysiek gemeenschappelijk hebben is hun formaat, het lagenwerk en omkoeking van het gehele canvas.
Een concreet beeld kneden in het abstracte is niet vanzelfsprekend en ook niet louter expressionistisch. Archetypes van de oudheid kijken wantrouwig naar deze moderne kunst. Waar is de orde en betekenis? Van kern lijkt deze stijl niet onbeweeglijk. Maar de waarde wat zo’n individueel werk kan hebben als ding op zich wil ik opdiepen.
Juist omdat ik niet refereer naar de waarneembare wereld zoals impressionisten doen wil ik de aandacht laten vertrekken van de aangelegenheid van het schilderij zelf. Zoals een natuursteen waar je niet bij nadenkt of het door handen is gemaakt.
Opzoek naar een welgevormd schilderij probeer ik evenwel de redundantie van mezelf en de tijdsgeest te vermijden. Het aantal schilderwerken is onbeperkt maar de hoeveelheid speelt wel een rol in het thema. Ik wil daarmee het sein geven dat vruchtbaarheid een taak evenals natuur is die voortdurend mag zijn.
In this master year I started painting my ‘fertility series’, in which I am completely free within the limits of the classic canvas.
What the works have in common physically is their size, the layer work and the pasty texture envelopping the entire canvas.
To knead a concrete image in the abstract is neither self-evident nor purely expressionistic. Archetypes of antiquity look suspiciously at modern art. Where is the harmony and iconography? At its core, this style does not seem immobile. But I want to explore the value that such an individual work can have as a thing in itself.
Precisely because I do not refer to the perceptible world as impressionists do, I want the viewer’s attention to root into the matter of the painting itself. Like a natural stone does not make you think whether it was made by hand.
Looking for a well-formed painting, however, I try to avoid the redundancy of myself and the spirit of the times. The number of paintings is unlimited, but the quantity does play a role.
Mentoren / Mentors
Tordoir Narcisse