Jitske Vandesande, In de tussenruimte van spullen en plaats
vrije kunsten
Kristof Van Gestel
Bram Van Damme
Ik ben op zoek gegaan naar de spanning tussen de begrippen plaats en ruimte. Met een drang om een nieuwe ruimte te creëren binnen een bestaande plaats. Hoe we ons als mens voortbewegen tussen alle spullen en plekken uit de dagelijkse sleur. Ook tussen de spullen die niet van ons zijn maar welke we tegenkomen op straat.
Afval dus, alleen met een iets ander karakter dan het doordeweekse blikje of sigarettenpeuk. Ik werk met de dingen die er al zijn, en gebruik wat er op mij afkomt. We verzamelen objecten die gevonden worden op een gecodeerde wandeling, die op zijn beurt afkomstig is van een woord. Voor dit project was het woord ‘blauw’. Met als wegcode; links (L), L, rechts (R), R, R, L, L, L, R.
Ik spreek van ‘we’ omdat dit project enkel kon ontstaan door samen te werken met andere mensen. Een deel van mijn artistieke handelingen zijn om deze af en toe ook eens uit handen te geven, en het aspect van toeval te laten gebeuren.
Binnenin een methodiek vol structurele toevalligheid ontstaat er een spel van kopiëren en extraheren, steeds opnieuw en opnieuw. Waarbij handelingen steeds worden beïnvloed door een automatische werkwijze. Wat komt nog waar vandaan?
Actie en reactie vormen eenzelfde vraagstuk als de kip en het ei.
I started looking for the tension between the concepts of place and space. With an urge to create a new space within an existing place. How we as humans move between all the stuff and places from the daily grind. As well as how we move between the stuff that does not belong to us but which we encounter on the street.
Waste, in other words, only with a slightly different character than the everyday can or cigarette butt. I work with the things that are already there, and use what comes to me.
We collect objects found on a coded walk, which is decided by a word. For this project the word was ‘blue’. With the road code; left (L), L, right (R), R, R, L, L, L, R.
I speak about ‘we’ because this project could only be created by working together with other people. Part of my artistic actions is to occasionally outsource this and allow the aspect of chance to happen.
Within a methodology full of structural coincidence, a game of copying and extracting arises, again and again and again. Where actions are always influenced by an automatic process. What has come from where?
Action and reaction form a similar question as the chicken and the egg.