Fien Vangheluwe

“Het kerkgebouw is er als een vreemde aanwezigheid. Het trekt aan, wekt verwachtingen. Maar een vereenzelviging ermee is niet meer mogelijk. Het behoort tot een andere tijd. Tegenover die houding staat de officiële zorg waarmede die monumenten bewaard worden, alsof ze nog deel van ons leven uitmaken, alsof, door ze te slopen, onze identiteit zou worden aangetast. We weten niet goed meer, gelovigen of ongelovigen, wat ermee aan te vangen, maar we willen ze klaarblijkelijk ook niet kwijt. Over dit dilemma gaat het.”

Bekaert, G., Landschap van kerken, Leuven, 1987.