Fien Leenaerts, (Ver)dwaling, (Ont)binding

Mensen maken verzamelingen van alle dingen in de wereld. Zowel van de natuur, als van dingen die door de mens geproduceerd zijn.

Mensen verzamelen ook nutteloze dingen, bewust of onbewust, maar wie zijn wij om te zeggen wat nutteloos is en wat niet. Misschien zijn die nutteloze dingen wel de reden dat we blijven vooruitgaan. Nutteloze dingen zitten in de tussencategorie van de wereld, het universum. Dingen die geen meerwaarde bieden maar ook niet belastend zijn. Wat zijn nutteloze dingen? Voorwerpen die we willen bijhouden zonder reden, nutteloze dingen zijn nuttig afval.

Door dit nutteloos afval uit context te halen, en in te zetten voor een ander doeleinde, creëer ik nieuwe werelden. werelden buiten onze wereld. Er wordt een heel nieuw universum gecreëerd, maar dit universum wordt gecreëerd door dingen die al bestaan en vergeten zijn. Er ontstaan twee ficties verdeeld over twee momenten: dingen die al bestaan en hun potentiële overgang in de tijd.

Ik breng twee ficties samen, wat ze ooit waren en wat ze nu zijn. Ze vereeuwigen in een totaal andere vorm. Het is geen ode aan het vergeten object maar een ode aan het veranderde object en de vele ficties ervan.

Humans make collections of all things in the world. Both of nature, and of things produced by humans.

People also collect useless things, consciously or unconsciously, but who are we to say what is useless and what is not. Perhaps those useless things are the reason we keep moving forward. Useless things are in the in-between category of the world, the universe. Things that do not add value but are not burdensome either. What are useless things? Objects we want to keep for no reason, useless things are useful waste.

By taking this useless waste out of context, and using it for another purpose, I create new worlds. worlds outside our world. A whole new universe is created, but this universe is created by things that already exist and have been forgotten. Two fictions are created divided into two moments: things that already exist and their potential transition in time.

I bring together two fictions, what they once were and what they are now. Immortalising them in a totally different form. It is not an ode to the forgotten object but an ode to the changed object and its many fictions.