Femke Florus, sightseeing sausages in a can

“Tsjakkaaaa!!” Riepen slakken nummer één, drie en vier naar me uit. Ik slikte. Krak! Het slakkenhuisje brak nadat een harde klap werd uitgedeeld door de naaktslak. Het was een pijnlijk zicht maar wat wist ik nu van slakkenzaken. Hoe afschuwelijk het ook was, dat was de gang van zaken vertelde slak nummer één mij. Ik moest me erbuiten houden waarschuwden ze mij opnieuw, “anders moet jij vechten met de naaktslak om jouw huis. En dan zullen er niet een maar duizend naaktslakken zijn!” Ik was verschrikt en mijn gezicht trok lijkbleek, “Wat een horror!” Zei ik en de drie slakken knikten.

Spelen met vervreemding van het herkenbare in snoepwaren, een klok, was, hout, keramiek en kraaltjes.

“Tsjakkaaaa!!!” Exclaimed snails number one, three and four at me. I swallowed. Crack! The snail shell broke after a hard blow was delivered by the slug. It was a painful sight but what did I know about snail business. Horrifying as it was, that was the way of things snail number one told me. I had to stay out of it they warned me again, “otherwise you will have to fight with the slug for your house. And then there will be not one but a thousand slugs!” I was horrified and my face went deathly pale, “What a horror!” Said I and the three snails nodded.

Playing with alienation from the recognizable in confectionery, a clock, wax, wood, ceramics and beads.