Erin De Schepper, hecht landschap // landschappelijk gehecht

Waar, tot 250 jaar geleden, het landschap en haar bewoners in symbiose leefden, met een vruchtbare wisselwerking tussen mens en omgeving, is de mens vandaag de meest dominante factor in het verstedelijkte Vlaanderen. Zo ook in en rond Gentbrugge, waar vroegere kleinschalige nederzettingen uitbreidden, samensmolten tot randstedelijk gebied en zo de omgeving opslorpten. Een tapijt aan bebouwing en verharding rolde zich uit over het valleilandschap en duwde de natuur tot op de minst bruikbare gronden.
Als stedeling verloren we zo de voeling met onze ondergrond, de bodem van de stad.

Zo’n 50 jaar geleden deed de aanleg van de E17 daar nog een schep bovenop. Een snelweg van Europees formaat, dwars over en door Gentbrugge en haar omliggende restanten natuur. De oorspronkelijke verhouding tussen mens, landschap, stad en natuur werd doorboord door de kolos. Het evenwicht verstoord door de ritmische kadans – kaduk kaduk.

Wat als we deze oppervlakte terug zouden geven aan de Gentbruggelingen, of opnieuw in de handen van het valleilandschap zouden leggen? De snede hechten, het litteken doen helen, het weefsel herstellen.

Wat als de E17 niet langer door Gentbrugge, de Gentbrugse meersen en de Damvallei dendert? Kunnen we zo de relatie tot het onderliggende landschap herstellen?

Whereas, until 250 years ago, the landscape and its inhabitants lived in symbiosis, with a fruitful interaction between man and his surroundings, today man is the most dominant factor in urbanized Flanders. So too in and around Gentbrugge, where former small-scale settlements expanded, merged into peripheral urban areas and so absorbed the environment. A carpet of building and paving rolled out over the valley landscape and pushed nature back to the least usable land.
As urbanites, we thus lost touch with our base, the soil of the city.

About 50 years ago, the construction of the E17 added to this. A highway of European stature, right over and through Gentbrugge and its surrounding remnants of nature. The original relationship between man, landscape, city and nature was pierced by the colossus. The balance disturbed by the rhythmic cadence of cars and transport – ‘kaduk kaduk’.

What if we gave this surface back to the people of Gentbrugge, or put it back into the hands of the valley landscape? Mend the cuts, heal the scar, repair the tissue.

What if the E17 no longer cut through Gentbrugge, the Gentbrugse meersen and the Dam valley? Could we thus restore the relationship to the underlying landscape?