Eric van der Kooij, De Kazematten - over komedie en tragedie
Tony Heyndrickx
De tragedie en komedie vormen het concept van deze bachelorproef.
Verleid door de donkere, gapende diepte; de zaal met haar bühne, onderwijl gestreeld door het verbindende licht uit de wintertuin.
Het een kan niet zonder het ander.
De ontwerpen die ik maak mogen nooit saai zijn of in een oogopslag duidelijk. Ontdekken en verbazen zou in de mens nooit verloren mogen gaan, hoe jammer is het dat de meesten sluimerend oud worden. Daarom maak ik ontwerpen die ingaan tegen de logische gedachte, die ergens wat wringen of knagen. Want het is in de frictie waar de grootste spanning schuilt.
Schoonheid an sich is iets saai, er moet een extra element of concept zijn, waardoor het ontwerp zichzelf kan overstijgen. Ik wil ontwerpen en je 3 seconden doen twijfelen, een pas op de plaats laten maken om vervolgens met dubbel zoveel overgave mee te stappen.
Met zeer veel dank aan Tony Heyndrickx, een bevlogen mentor en motivator.
Als ook aan NU-architectuuratelier (in het bijzonder Armand Eeckels en Sophia Holst) voor de geboden kans en leerzame periode.