Emmanuel Fransman, Watou, een gezellige dorpskern
Watou is een klein dorp gelegen aan de grens van België met Frankrijk. Watou vormt het centrum van kunst en cultuur waar elk jaar een 25000-tal mensen het dorp komen bewonderen. Het dorp heeft een zeer uitgesproken karakter en aantrekkelijke charmes maar heeft te maken met een dalende populatie. Dit is grotendeels te wijten aan de afgelegen ligging van het dorp maar ook door een gebrek aan opwaardering. Om verder verval te voorkomen is vernieuwing nodig.
Er is dus nood aan opwaardering voor zowel het dorpsplein als de straten en nabije omgeving. Hiervoor werk ik op drie verschillende schalen: Dorpskern (pleinen), dorp gangen (straten) en dorp omgeving (landschap). Met de nieuwe ingrepen hoop ik heel wat knelpunten te verbreken zoals dalende populatie, dalende ecologie, behoud van geschiedenis, enz. om tegelijk zijn bestaande karakter te behouden en een nieuw ontwerp af te leveren dat duurzaam is ontworpen met 2050 en verder in het hoofd.
Watou is a small village located on the border between Belgium and France. Watou is the centre of art and culture and every year about 25,000 people come to admire the village. The village has a very distinct character and attractive charms but is experiencing a decline in population. This is largely due to the remote location of the village but also to a lack of upgrading. Renovation is needed to prevent further decay.
So there is a need to upgrade both the village square and the streets and immediate surroundings. For this, I work on three different scales: village centre (squares), village corridors (streets) and village surroundings (landscape). With the new interventions, I hope to break down many bottlenecks such as declining population, declining ecology, preserving history, etc., while at the same time retaining its existing character and delivering a new design that is sustainably designed with 2050 and beyond in mind.
Een groot object op het plein dat onmiddellijk de aandacht trekt van de mensen en dit voor 2 redenen. Eerst en vooral de vorm die uniek is en als een groot afdak over het plein zweeft. Ten tweede het sterke contrast met het plein, als enige hedendaagse constructie. Een degelijke verwevenheid met het plein is tot hiertoe onbestaande.
Het nieuwe ontwerp speelt hierop in. Door een studie van de kenmerken van de luifel heb ik deze proberen door te integreren in andere elementen van het ontwerp om cohesie te brengen. De strakke hoekige vorm en het ruwe magere beton komen beide terug voor in het hernieuwde ontwerp voor het plein in de vorm van muren; muren die wind afstoten, zitgelegenheden bieden en reliëf mogelijk maken.
Aan de hand van deze doorsneden kan je de sfeer aanvoelen van binnen het plein.
De rand vloeit open naar buitenaf en groeit telkens dichter naar binnen toe waardoor er een gelaagdheid ontstaat, die zowel een visueel als wind- en geluid-bufferend is naar de straat toe. Het plein biedt door middel van muurtjes zitgelegenheden en flexibele ruimtes die op verschillende manieren kunnen worden benut.