Clara De Vos, Soms wil je herinneringen kunnen aanraken

master beeldende kunsten
textielontwerp
Mentoren / Mentors:
Clara Vankerschaver
Anaïs Van Ertvelde

Wanneer je een afscheid of verlies ervaart, blijven er vaak dingen achter. Spullen die tastbare herinneringen vormen aan hetgeen je verloor of waar je afscheid van nam. We gaan op verschillende manieren om met die spullen: we bewaren ze in een doosje, we stellen ze tentoon in ons huis of we geven ze weg.
Mijn masterproject gaat over hoe we kunnen omgaan met textiel dat achterblijft na een verlies of afscheid. Textiel is iets heel intiems, omdat het dicht op onze huid zit en een beschermende functie heeft. Door het textiel dat achterblijft te herwerken of te transformeren, wil ik het opnieuw een plaats geven in  het leven van mensen. Samen met hen ga ik een proces aan waarin we zoeken hoe we het achtergebleven textiel kunnen integreren in hun dagelijkse textiel. Door het bewaarde textiel een nieuwe plaats te geven, is er ook een nieuwe en actievere plaats voor de herinnering.

When you experience a goodbye or loss, things are often left behind. Stuff that forms tangible memories of what you lost or said goodbye to. We deal with those items in different ways: we keep them in a box, we display them in our home or we give them away.
My master project is about how we can deal with textiles left behind after a loss or farewell. Textiles are something very intimate because they are close to our skin and have a protective function. By reworking or transforming the textiles that are left behind, I want to give them a place in people’s lives again. Together with them, I engage in a process where we seek how to integrate the textiles left behind into their everyday textiles. By giving the preserved textile a new place, there is also a new and more active place for memory.

er hoeft nog altijd niet veel
te gebeuren voor ik aan je denk
iets wat niet op jou lijkt is al genoeg
dan denk ik kijk
dit lijkt echt niet op haar

-uit Ik ben mogelijk, Maud Vanhauwaert-