Ano Matchavariani, Operatic Dreams, Folk Rhythms

“Operatic Dreams, Folk Rhythms” belooft een mix van opera en Georgische volksmelodieën, met dank aan Ano Matchavariani’s laatste recital aan het Koninklijk Conservatorium van Gent.

Ano begint met Vivaldi’s ontroerende “Sposa son disprezzata” uit “Bajazet” en stort haar hart uit in het verhaal van de geminachte liefde. Daarna gaat ze vloeiend over naar Glucks “Amour viens rendre à mon âme” uit “Orphée et Eurydice”, waarmee ze het diepste verlangen oproept.

Maar dat is nog maar het begin! Ano neemt ons mee op een reis naar haar Georgische roots met “Va giorko ma”, een folkstuk vol nostalgie. Als de dageraad nadert, schildert Otar Taktakishvili’s “Blue Hour (Dawn)” een sereen muzikaal landschap.

Een beetje speels? Mozart’s “È amore un ladroncello” uit “Così fan tutte” voegt een vleugje eigenzinnigheid toe voordat Ano zich stort op Xavier Montsalvatge’s ritmische hoogstandjes in “Cinco canciones negras”, waarin Afro-Cubaanse invloeden worden gevierd.

En voor de grote finale beheerst Ano het podium met Charlottes aria “Werther! Werther… qui m’aurait dit la place” uit Massenets ‘Werther’, waarmee ze haar vocale bekwaamheid en theatrale flair toont.

“Operatic Dreams, Folk Rhythms” toont het talent van Ano Matchavariani, die verschillende muzikale genres mengt tot een onvergetelijke avond.

“Operatic Dreams, Folk Rhythms” promises a blend of opera and Georgian folk melodies, courtesy of Ano Matchavariani’s final show at the Royal Conservatorium of Ghent.

Ano starts with Vivaldi’s emotive “Sposa son disprezzata” from “Bajazet”, pouring her heart into the narrative of love scorned. Then, she smoothly transitions to Gluck’s “Amour viens rendre à mon âme” from “Orphée et Eurydice,” prompting the depths of longing.

But that’s just the beginning! Ano takes us on a sincere journey to her Georgian roots with “Va giorko ma”, a folk piece steeped in nostalgia. As dawn approaches, Otar Taktakishvili’s “Blue Hour (Dawn)” paints a serene musical landscape.

Feeling a bit playful? Mozart’s “È amore un ladroncello” from “Così fan tutte” adds a touch of whimsy before Ano delves into Xavier Montsalvatge’s rhythmic delights in “Cinco canciones negras,” celebrating Afro-Cuban influences.

And for the grand finale, Ano commands the stage with Charlotte’s aria “Werther! Werther… qui m’aurait dit la place” from Massenet’s “Werther”, showing her vocal prowess and theatrical flair.

“Operatic Dreams, Folk Rhythms” showcases Ano Matchavariani’s talent, blending diverse musical genres into an unforgettable evening.