Amber Hoogland, Blurring the lines between divine and delusional

Ik heb een verzamelwoede voor online afbeeldingen, als ik iets vind dat mij aantrekt sla ik deze meteen op om deze later te verwerken in nieuwe beelden. Wanneer ik verschillende afbeeldingen samenvoeg, ben ik geïnteresseerd in het veranderen van de context, ik versmelt beelden samen die voor mij als kind van belang waren met christelijke beeldspraak en gevonden afbeeldingen. Opgroeien met het internet, opgroeien als meisje, opgroeien omringt met religie, dit alles is verwerkt in mijn beeld en materiaal gebruik. De lijn tussen gevonden beelden en eigen herinneringen wordt vervaagd. Ik combineer graag vrouwelijke beeldtaal met ruwere elementen of grove objecten, niet om deze te contrasteren maar om ze te versterken. Voor mij zit er kracht in het gebruiken van roze strikjes of kante stof, ik neem iets terug dat voor de hand liggend lijkt maar zeker niet zo aanvoelt. Het is een post-ironisch gebruik van materiaal.

I am obsessed with collecting images online, if I find something that appeals to me I immediately save it so I can possibly incorporate them in my work. When I put together different images I am interested in changing the context, I fuse together images that were of interest to me as a child with Christian imagery and found images. Growing up with the internet, growing up as a girl, growing up surrounded by religion, all of this is incorporated in my image and material use. The line between found images and own memories is blurred. I like to combine feminine imagery and with rougher elements or coarse objects, not to contrast but to reinforce them. For me there is power in using pink bows or lace fabric, I reclaim something that seems obvious in the first place but definitely doesn’t feel that way. It’s a post-ironic use of material.